Camille Pissarro
Ο πίνακας παρουσιάστηκε το 1874 στη θρυλική πρώτη έκθεση των ιμπρεσιονιστών στο ατελιέ του φωτογράφου και ζωγράφου Ναντάρ. Οι κριτικοί ξεπέρασαν ο ένας τον άλλο στη χλευαστική γελοιοποίηση. Ο απλός πίνακας του Πισαρό θεωρήθηκε τότε προσβλητικός: το θέμα του δε διατηρούσε καμία «κλασική» τοποθέτηση· την αντικειμενικότητα αντικατέστησε η υποκειμενική αίσθηση μιας καλοκαιρινής μέρας. Ο Πισαρό δεν είχε κάνει ούτε ακριβείς σπουδές, ούτε είχε συνθέσει αυτόν τον πίνακα στο ατελιέ σύμφωνα με τους συμβατικούς κανόνες. Δημιουργήθηκε στο ύπαιθρο, σβέλτα σχεδιασμένος και κοφτά ζωγραφισμένος. Ο Πισαρό απέρριψε τους κανόνες της γραμμικής και χρωματικής προοπτικής. Αντ'αυτών διέλυσε τις γραμμές σε φωτίσματα, μεταμόρφωσε την πραγματικότητα σε αρμονικά διασκορπισμένες πινελιές χρωμάτων και δημιούργησε περιοχές χρώματος. Έτσι οι κριτικοί μπορούσαν με ευκολία να ισχυριστούν ότι οι πίνακες του Πισαρό δεν είχαν πάνω ή κάτω, ούτε μπρος και πίσω· σήμερα το αποδεχόμαστε αυτό με ένα χαμόγελο.
Ένα επαρχιακό δρομάκι διαπερνά τα χωράφια δημητριακών έτοιμα να θεριστούν. Ενώ το αριστερό μισό, ζωντανεμένο με παπαρούνες, ακολουθεί το μονοπάτι και χάνεται στο βάθος, τα χωράφια στην απέναντι πλευρά είναι τοποθετημένα παράλληλα στην πεδιάδα. Η σύγκρουση κοντινών και μακρυνών χωρικών επιπέδων υπογραμμίζεται δυναμικά με ρυθμικές παύσεις. Ο στενός ορίζοντας ήταν σημαντικός για τον Πισαρό. Ζωήρεψε τους λόφους με μια λεύκα, μια ομάδα χωρικών, τη δεξαμενή νερού, σπίτια και μικρά δέντρα. Αποχρώσεις που εξασθενούν και ελαφρώς πλατύτερες, απαλές πινελιές χαρακτηρίζουν τους λόφους που καλύπτονται από τη θαμπάδα και τους διαχωρίζουν από το λεπτομερές προσκήνιο και το φόντο. Ο ουρανός καταλαμβάνει τη μισή εικόνα. Τα σύννεφα κινούνται στο βάθος, ώστε ο θεατής να νιώθει-όπως ο Πισαρό-ακριβώς μέσα στην εικόνα.
Η ισορροπία των στοιχείων και η λιτότητα του συνόλου δίνει την εντύπωση ηρεμίας και αρμονίας. Υπήρχαν επίσης και φίλοι των ιμπρεσιονιστών ανάμεσα στο «αγανακτισμένο» κοινό της εποχής, οι οποίοι ήταν δεκτικοί. Το 1874, ο τεχνοκριτικός Ζουλ Αντουάν Καστανιαρί έγραψε γενναία για τον πίνακα του Πισαρό: «Σε αυτό το Πρωινό του Ιουνίου πρέπει κάποιος να επαινέσει αφειδώς τη δύναμη με την οποία τοποθετεί τα διάφορα μέρη του τοπίου και την αριστοτεχνική και αρμονική ισορροπία του συνόλου.» Ο Πισαρό θέλησε να μεταφράσει τις αξίες των ατμοσφαιρικών διαθέσεων στη ζωγραφική. Φιλοδοξία του ήταν να απαθανατίσει την εντύπωση του τοπίου μιας πρώιμης καλοκαιρινής μέρας· αυτό το ηλιόλουστο τοπίο λίγο έξω από το Παρίσι μετατρέπεται σε μια αναπαράσταση της ίδιας της ζέστης.
Παρουσιάζουμε το σημερινό έργο χάρη στην Κρατική Πινακοθήκη στην Καρλσρούη.
Οι Γάλλοι ιμπρεσιονιστές είναι μια από τις αγαπημένες μας καλλιτεχνικές ομάδες. Τσέκαρε τί εκτυπώσεις, σημειωματάρια και άλλα έχουμε με αυτούς στο DailyArt Shop μας!
ΥΓ. Είσαι φαν του ιμπρεσιονισμού; Εδώ είναι όλα όσα πρέπει να γνωρίζεις σχετικά με διάσημους καλλιτέχνες και πίνακες του κινήματος!