Διαπερνώντας το χρόνο

Ο πίνακας είναι ένας από τους πολλούς που φιλοτεχνήθηκαν για τον πάτρωνα των σουρεαλιστών και υποστηρικτή του Μαγκρίτ, Έντουαρντ Τζέιμς. Αυτός ήταν ο δεύτερος πίνακας, που διατέθηκε στον Τζέιμς, για να κοσμήσει την αίθουσα χορού, που διέθετε στο Λονδίνο. Ο πρώτος ήταν το πορτραίτο του Τζέιμς, Απαγορεύεται η Αναπαραγωγή (έχει ήδη δημοσιευθεί στο Daily Art). Σε ένα γράμμα του 1959 ο Μαγκρίτ σχολίασε εκτενώς αυτόν τον πίνακα δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι σκοπός του ήταν να αποκαλύψει ή να προκαλέσει "το μυστήριο" των πραγμάτων, "που μάς φαίνονται οικεία [είτε λόγω πλάνης είτε λόγω συνήθειας]". Έχοντας αποφασίσει ότι το θέμα του θα είναι μια μηχανή τρένου, εξηγούσε ότι "το πρόβλημα ήταν, πώς να ζωγραφίσει αυτή την εικόνα με τρόπο που να εγείρει ένα μυστήριο". Πρόσθετε επίσης, "Η εικόνα μιας μηχανής τρένου είναι εκ πρώτης όψεως οικεία: το μυστήριό της δεν γίνεται αντιληπτό. Για να αναδειχθεί το μυστήριο, συνδυάστηκε με μια άλλη κατ' αρχήν οικεία εικόνα, χωρίς κάποιο μυστήριο - ένα τζάκι σε μια τραπεζαρία". Σημείωνε, επίσης, ότι "ο τίτλος La duree poignardee είναι από μόνος του μια εικόνα με λέξεις, που συνδυάζεται με μια ζωγραφισμένη εικόνα" και ότι το Διαπερνώντας το Χρόνο δεν το θεωρούσε "πολύ ακριβή μετάφραση". Πράγματι, παρόλο που ο αγγλικός τίτλος έχει την αξιομνημόνευτη ποιότητα που πάντα αναζητούσε ο Μαγκρίτ, είναι περισσότερο εύπεπτος και λιγότερο δυναμικός από τον πρωτότυπο γαλλικό. Δεν μεταφέρει την αίσθηση της διάρκειας και το πέρασμα μέσα απ' τον χρόνο της λέξης "duree" (διάρκεια) ή τον βίαιο αντίκτυπο που δημιουργεί το μαχαίρωμα με ένα στιλέτο στη λέξη "poignardee" (μαχαιρωμένος).