Λοιπόν, αν δεν σου αρέσουν οι πράσινες ζωγραφιές, παρακαλούμε άλλαξε σήμερα με ένα άλλο έργο τέχνης!
Τον Μάιο του 1889, μετά από μια περίοδο ψυχικής ασθένειας, ο Βαν Γκογκ εισήλθε οικειοθελώς στο άσυλο του Σεν-Πωλ-ντε-Μωζόλ στο Σεν-Ρεμύ. Ένα χρόνο αργότερα, αναζητώντας μια αλλαγή και μια νέα αρχή, μετακόμισε στην Ωβέρ-συρ-Ουάζ, ένα χωριό βόρεια του Παρισιού. Θα παραμείνει εκεί για δύο μήνες, παράγοντας εξαιρετικό έργο πριν από τον θάνατό του από αυτοκτονία τον Ιούλιο του 1890.
Το έργο Πράσινοι σιτοβολώνες, Ωβέρ, που ζωγραφίστηκε κατά τη διάρκεια αυτών των τελευταίων μηνών, αντανακλά την ανανεωμένη σύνδεση του Βαν Γκογκ με τη βόρεια ύπαιθρο. Στην Ωβέρ, έστρεψε την προσοχή του στη ρωμανική εκκλησία, το δημαρχείο και τα σπιτάκια με τις αχυρένιες στέγες, αλλά δημιούργησε επίσης αρκετά τοπία απαλλαγμένα από εμφανείς αφηγήσεις. Αυτός ο πίνακας είναι ένα τέτοιο «καθαρό» τοπίο: χωρίς μορφές, χωρίς κτίρια–μόνο χωράφι, δρόμος και ουρανός. Τα χόρτα κυματίζουν στον άνεμο, ζωγραφισμένα με σαρωτικές πινελιές πράσινου και μπλε χρώματος, που διακόπτονται από αναλαμπές κίτρινων ανθέων. Τα δύο τρίτα της σύνθεσης είναι αφιερωμένα στον ζωντανό σιτοβολώνα, αποτυπώνοντας τη φύση σε κίνηση.
Για τον Βαν Γκογκ, η μετακίνηση προς τον βορρά ήταν κάτι σαν επιστροφή στην πατρίδα. Οι φλογεροί, κορεσμένοι τόνοι του νότου έδωσαν τη θέση τους σε πιο δροσερές, πιο ήρεμες αποχρώσεις. Στον σημερινό πίνακα, η ενεργητική πινελιά του ζωντανεύει την επιφάνεια με ρυθμική κίνηση, ειδικά εκεί όπου το χωράφι συναντά τον δρόμο και τον ουρανό–ένα σημείο εύθραυστης ηρεμίας σε μια κατά τα άλλα στροβιλώδη σύνθεση. Πάνω, τα σύννεφα περιστρέφονται με ήπια αναταραχή, απηχώντας τον δυναμισμό κάτω. Είναι τόσο ήρεμο και ζωτικό!
ΥΓ. Κάνε μια περιήγηση σε 5 εμβληματικούς πίνακες του Βαν Γκογκ που απεικονίζουν τη φύση!