Ένα σκεπασμένο μονοπάτι στο κτήμα του μουσείου Ροντέν

Ο Φελίξ Βαλοτόν είναι ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες, ίσως επειδή το έργο του δεν μπορεί να ενταχθεί σε κανένα από τα καλλιτεχνικά κινήματα που ήταν σύγχρονά του. Μπορεί να διαβάζεις συχνά ότι συνδέθηκε με την ομάδα των Ναμπί, αλλά όταν εξερευνήσεις περισσότερο την τέχνη του, γρήγορα θα καταλάβεις ότι υπάρχει μόνο ένα καλλιτεχνικό κίνημα με το οποίο συνδέθηκε ο Βαλοτόν–το δικό του.

Ο πίνακας που παρουσιάζουμε σήμερα δημιουργήθηκε όταν ο Βαλοτόν ήταν 58 ετών (θα πέθαινε από καρκίνο δύο χρόνια μετά). Αυτή αυτήν την περίοδο, μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βαλοτόν επικεντρώθηκε ιδιαίτερα σε επιδεικτικά ερωτικά γυμνά, νεκρές φύσεις και «σύνθετα τοπία» (τοπία που συντέθηκαν στο στούντιο από μνήμη και φαντασία). Είχε χρόνια προβλήματα υγείας και αυτός και η σύζυγός του περνούσαν τους χειμώνες στο Καν-συρ-Μερ στην Προβηγκία, όπου αγόρασαν ένα μικρό σπίτι, και στο Ονφλέρ στη Νορμανδία, όπου είχαν ένα εξοχικό. Αυτός ο ποιητικός και πολύ ιμπρεσιονιστικός πίνακας μπορεί να είναι μια ανάμνηση των χρόνων που πέρασε στο Παρίσι.