تجارت برده سفید

این بوم یکی از اندک نمونه های باقی مانده در موزه رئالیسم اجتماعی است، موضوعی که قرار بود سورولا در دوره 1890-1899 توسعه دهد. این ژانر در اروپا بسیار محبوب بود و با تمرکز بر شرایط نمایشی طبقات اجتماعی پایین تر، موضوعی مورد علاقه در نمایشگاه های آن زمان بود، جایی که وجود آثاری با محوریت موضوعی «تاریخی» یا محتوای روایی هنوز ضروری تلقی می شد.

این نقاشی چهار روسپی جوان را نشان می‌دهد که در یک واگن راه‌آهن درجه سه زیر نظر سلستینا یا تدارکات‌چی خود به خواب فرو رفته‌اند. با این حال، سورولا توجه بیشتری به حل مشکلات کاملاً رسمی دارد. یکی از بزرگترین دستاوردهای نقاشی، پرسپکتیو اجباری ترکیب بندی است که به نظر می رسد به سمت بیرون "پیشرفت" می کند، به طوری که اگرچه سوژه ها تقریباً همه در خواب هستند، بیننده توسط آنها نادیده گرفته می شود اما همچنان از طریق جاذبه فضایی اعمال شده توسط ترکیب احساس می کند که درگیر است.