شزرو دی فولیو (شوخی دیوانگی) by Pierre-Louis Pierson - ca. 1865 شزرو دی فولیو (شوخی دیوانگی) by Pierre-Louis Pierson - ca. 1865

شزرو دی فولیو (شوخی دیوانگی)

چاپ های نقره ای آلبوم از نگاتیو شیشه ای •
  • Pierre-Louis Pierson - 1822 - 1913 Pierre-Louis Pierson ca. 1865

اول مارس است پس زمان شروع #ماه تاریخ زنان است :)

یک سلفی، حالا یک کلمه جدید از عصر جدید وجود دارد. آنها در حال حاضر همه خشم هستند. افرادی که برای به تصویر کشیدن خود و به اشتراک گذاشتن تصویر خود با جهان، خم می شوند. چقدر غیر اصلی سلفی در عکاسی اولین بار توسط ویرجینیا الیزابتتا لوئیزا آنتونیتا ترزا ماریا اولدوینی، کنتس کاستیلیونه (1837-1899) به بازار عرضه شد. او در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد. به خانواده ای با اشراف کوچک، اما با فرصت های فراوان. او که با نام نیکیا شناخته می شود، در 17 سالگی ازدواج کرد. این یک ازدواج سیاسی بود، با مردی که 17 سال از او بزرگتر بود. آنها یک پسر داشتند. نیکیا فوراً به فرانسه منتقل شد، جایی که انتظار می رفت از او نفوذ خود را اعمال کند و سعی کند ناپلئون سوم را برای کمک به اتحاد ایتالیا متقاعد کند - و او را متقاعد کند که این کار را انجام داد. در عرض چند هفته او معشوقه او شد و باعث رسوایی و جدایی از شوهرش شد.

در طول رابطه‌اش، پرتره‌اش را پیر لوئیس پیرسون (1822-1913) گرفت. در اوج رونق عکاسی بود که پاریس مد روز را درنوردید. برای او، این شروع چیزی بسیار بزرگتر بود. آنها در بیش از 400 تا 700 پرتره (منابع متفاوت) همکاری کردند که بیش از سه دهه از زندگی او را در بر می گرفت. او صحنه‌های کامل، ژست‌ها، لباس‌ها و همه چیز را روی صحنه برد. او شخصیت غالب در این فرآیند بود، پیر لوئیس فقط اجازه داشت شاتر را فشار دهد و چاپ را توسعه دهد. تمام بخش‌های این فرآیند به یک قرارداد متعهد شد. ویرجینیا مالک فرآیند و حتی عکس تمام شده بود که بسیار غیر معمول بود. معمولاً عکاس صاحب اثر خودش است. او تصاویری از پاها و پاهایش برهنه گرفته بود که باعث رسوایی دیگری شد. او زمانی که به عنوان جسد نشسته روی کاناپه ظاهر شد، رسوایی را تشدید کرد. در آن زمان مشخص شد که او بیمار است. شخصیت اسکیزوفرنی او مانند لایه‌هایی که در عکس‌هایش نمایان می‌شد دور او پیچیده شد. او همچنان به نوآوری خود به عنوان یک شخص و همچنین عکس هایش ادامه می دهد، اما به دلیل بیماری اش در حال کاهش است.

پس از سال 1879، او سال‌های خود را در اتاقی تاریک گذراند، پرده‌هایی کشیده و تنها در طول شب ترک می‌کرد. او نتوانست گذشته را پشت سر بگذارد و به دنبال پرتره های بسیار درخشان تر نشست. روانپزشک او که از واقعیت منحرف شده بود نتوانست به او کمک کند. موهایش خاکستری و نازک شد، دندان هایش از بین رفته بود. نگاه فریبنده با غم جایگزین شد. او در سن 62 سالگی درگذشت و در گورستان پرلاشز پاریس به خاک سپرده شد.

- اریک

از طریق این لینک کار های بیشتری از اودونینی را ببینید.

اگر داستان های ما را میخوایند و از آنها لذت میبرید، لطفا از طریق این لینک حمایتمان کنید. هر دلار شما کلی ارزش داره برای ما. از طریق همین لینک شما اطلاعات بیشتی راجع به ما و تیممون به دست می آورید.