فاحشه بابل

قطعه امروزی عکسی از فیلمی است که علیرغم تصورات سوسیالیستی ساده‌لوحانه‌اش، از نظر هنر پیشگویانه با دنیای جدید شجاع هاکسلی (1932) یا نوزده هشتاد و چهار اورول (1949) رقابت می‌کند. فیلم متروپولیس محصول 1927 فریتز لانگ پیش از هر دو رمان است، اما در زمینه داستان های علمی تخیلی دیستوپیایی، شباهت هایی به هر دوی آن ها در ارائه جهان های بی نقص از بین رفته دارد. تصویر واقعاً کتاب مقدس است: "فاحشه" بر جانور چند سر نشسته است و شرمنده، مغرور و پیروز است. تفاسیر مختلفی از نمادگرایی این تصویر وجود دارد، اما هر چه باور داشته باشید، واضح است که جهان‌شمولی از دروغ، بت پرستی و زشتی زنده شده است. این «فاحشه» یا «ماریا دروغین» در فیلم ابزاری برای مقابله با انقلابی است که توسط ماریا واقعی رهبری می‌شود و در آن به دنبال آزادی برای کارگران ستمدیده ساکن در شهر زیرزمینی است. در این مرحله از فیلم، مدینه فاضله ای که ما در ابتدا به موفقیت آن باور داشتیم از بین رفته است و بیننده با این تصویر وحشتناک روبرو می شود که در نوعی شکوه و غرور استبدادی که غیرقابل عبور به نظر می رسد، می درخشد. با این حال مهمترین جنبه، زمینه تاریخی است که این آثار در آن ساخته و منتشر شده اند. لانگ در سال 1927، هاکسلی در سال 1932 و اورول در سال 1949: هیتلر بر رقبای خود در حزب نازی غلبه کرده بود و عنوان پیشوا را به خود اختصاص داده بود، سپس در راهپیمایی نورنبرگ 1927 سخنرانی کرد. از آنجا او حزب نازی را رهبری کرد تا با وجود شکست در انتخابات ریاست جمهوری به هیندنبورگ در سال 1932، پیوسته به قدرت برسد. در سال 1949 همه چیز تمام شد و اروپا در حال بازسازی خود بود. منظور من چیست و چه ارتباطی با تصویر امروز دارد؟ به بیان ساده، این تصویر نمادی از خطر است - او ایده یک اکسپرسیونیست آلمانی از تسلط طمع و فساد بر ملت ها است. مانند رمان‌هایی که قبلاً ذکر شد، او را می‌توان به‌عنوان یک هشدار تلقی کرد: ما نباید در دام شعارهای کسانی باشیم که وعده‌های بلند و کوتاه‌مدت می‌دهند. ما باید مراقب باشیم که در جنون پرستش نابجا گرفتار شویم. و مهمتر از همه، ما باید همیشه به دنبال درس هایی برای انتخاب بهتر به تاریخ باشیم. -سارا