رویاهای اریگامی

آدولف پیوت یک نقاش فرانسوی بود که در مدرسه هنرهای زیبای پاریس تحصیل کرد، جایی که او دانشجوی لیون کنیه شد. از طرف او بود که پیوت به نقاشی فرم انسان علاقمند شد. وی اولین بار آثارش را در سالن پاریس در سال 1850 به نمایش گذاشت. از زندگی وی اطلاعات کمی در دست است اما میدانیم که وی در سال 1864 در شهر نیویورک زندگی میکرد و در آکادمی ملی طراحی پرتره ای را به نمایش گذاشت. سپس به پاریس بازگشت و در جامعه پیشرفته و مرفه شهرت یافت. بسیاری از خانم ها میخواستند که پرتره هایشان را او بکشد.

او از تقاضای روزافزون از طرف ثروتمندان پاریسی برای پرتره استفاده کرد، و در نتیجه بیشتر نقاشی های ارائه شده در سالن پاریس، پرتره هایی از زنان بود.

پیوت به خصوص دوست داشت خانم های جوان را در صحنه هایی با تم خاص یا پرتره های زنانه نقاشی کند. تعداد کمی از نقاشان به همان اندازه استعداد او را داشتند که لطافت زنانه را به روشی معصومانه، چشم نواز و زیبا به تصویر بکشند. سبک او مطابق با سلیقه طبقه متوسط در آن زمان از دوران زیبا (Belle Époque) بود.

او معمولاً از یک زمینه سیاه یا تیره برای تأکید بر چهره مدل و خطوط صورت او مانند اثر امروز استفاده میکرد. دختر به صورت ایده آلی در آورده شده و پر از ظرافت است. لبخند از روی شرم او احساساتی است که هنرمند میخواست منتقل شود. این پرتره جذاب، به دلیل وجود اوریگامی (که به ندرت در تاریخ هنر نمایش داده میشود)، باید به عنوان یک نقاشی ژانر یا نقاشی صحنه (scène de genre) طبقه بندی شود. یکی از پرندگان تقریباً در حال سقوط است، که عمق بیشتری به ترکیب میدهد.

- تونی گوپیل

پی نوشت: اگه میخاین یه شیرجه بزنین تو دنیای هنر پاریس در قرن نوزدهم، یه نگاهی بندازین به مقاله ما به نام مون‌ مارتر- خانه بسیاری از الهامات.