دو بالرین

در هنر اواسط قرن نوزدهم رقصندگان باله سوژه های متداولی برای نقاشی بودند. البته که همه ی ما با بالرین های دگا آشنا هستیم. هرچند که زندگی بالرین ها باشکوه بود اما آسان نبود. این رقصندگان باله معمولا دخترانی بودند از طبقه کارگر که فرصت فرار از فقر را پیدا کرده بودند. اگر خوش شانس بودند، این بالرین ها می توانستند روی صحنه اجرا کنند و از 14 یا 15 پانزده سالگی درآمد داشته باشند. اگرچه که درآمد یک رقصنده معمولی معادل درآمد یک خیاط بود اما رقصندگان با حضور روی صحنه این امکان را داشتند که نظر یک جنتلمن ثروتمند را جلب کنند که می توانست حامی آنها باشد و دری به سوی زندگی بهتر برایشان باز کند. در این نقاشی پاستلی، کریر-بلوس یک لحظه ی آرام بین دو بالرین را به تصویر می کشد. دختران در زمان استراحت بین تمرین های فرساینده مشغول بازی "خوک ها در خودکار" هستند که شبیه بازی Jacks است و با استخوان مچ گوسفند انجام میشود.

فردا می بینیمتان!