نزدیک شدن به توفان و تندر

روزِ جهانیِ موزه مبارک

هنرمندِ امریکایی مارتین جانسون هید در این منظرۀ دریاییِ خودش به خوبی اصطلاحِ آرامشِ قبل از توفان را به تصویر کشیده است. این صحنه ملاحظه‌ای‌ست بر تضادها: پیش‌زمینۀ روشن در برابرِ خلیجِ تاریک و آسمانِ تیره؛ آبِ آرام و مردمانِ نشسته در برابرِ ابرهای خروشان. صحنه‌ای‌ست ساکن توأم با تنشی محسوس. در مرکزِ نقّاشی تصویرِ یک قایقِ بادبانی را می‌بینیم که همچون مثلّثِ سفیدی دو بیضیِ وسیعِ تاریک؛ یعنی آسمان و خلیج را از هم جدا می‌کند. بینِ دو ساحل، و گویی بینِ آرامش و توفان گرفتار شده است.

برخلافِ هنرمندانِ مکتبِ رودخانۀ هادسون که عظمتِ طبیعت را از طریقِ درّه‌های وسیع و آبشارهای چشمگیر به تصویر می‌کشیدند، مناظرِ هید رام و عاری از احساسات هستند. او به نقّاشی از باتلاقهای نمکیِ ساحلیِ نیوانگلند، و اغلب همراه با انبارِ کاه علاقه‌مند بود. او بیشتر بر تعاملِ جوّ و نور متمرکز بود؛ همانطور که در بسیاری از آثارش توفانهای مهیب را به تصویر می‌کشید. در حوالیِ سالِ 1858، هید در خلیجِ ناراگانستِ رودآیلند توفانی را مشاهده کرد و طرحی از آن کشید. نقّاشیِ امروز بر اساسِ همان طرح ساخته شده است. ده سال بعد نیز او تابلوی توفان و تندر در خلیجِ ناراگانست را از روی همان طرح خلق کرد.

هید در سراسرِ زندگیِ خود مجذوبِ مرغِ مگس‌خوار بود. او یک سال را در برزیل گذراند و در آنجا بیش از چهل بوم از مرغهای مگس‌خوار با رنگهای درخشان در مناظرِ سرسبزِ استوایی را به تصویر کشید. او قصد داشت این تصاویر را در کتابِ مفصّلی به نامِ جواهراتِ برزیل قرار دهد، امّا این رؤیایش هرگز محقّق نشد. با این وجود، هید به نقّاشی از مرغِ مگس‌خوار، اغلب با ارکیده ادامه داد و این منظره به گونۀ نقّاشیِ متمایزِ او تبدیل شد. (یکی از این نقّاشی‌ها در بایگانیِ دیلی‌آرت موجود است).

بعدها هید، زمانی که در فلوریدا ساکن شد، بر روی طبیعتِ بی‌جانِ گلهای جنوبی، به ویژه ماگنولیا تمرکز کرد. تابلوی او در سالِ 1890، ماگنولیاهای غول پیکر روی پارچۀ مخملیِ آبی، بر روی تمبرِ پستیِ ایالاتِ متّحده در سالِ 2004 نقش بست. هید یک نقّاشِ همه‌فن‌حریف با دورۀ کاریِ طولانی و پرباری بود، امّا در طولِ زندگیِ خود موفّقیّتِ چندانی به دست نیاورد. با آنکه او دهه‌ها پس از مرگش در سالِ 1904 تا حدِّ زیادی فراموش شده بود، در دهۀ 1940 دوباره کشف شد و از آن زمان به خاطرِ دستاوردهای هنری‌اش شناخته شده است.

نویسندۀ متن: مارتینا