طبیعت بی جان با گل ها

آنتوان برژون (1754-1843) نقاش و طراح فرانسوی، از مهم ترین نقاشان گل در قرن نوزدهم در فرانسه بود. او با وسایل مختلفی مثل رنگ روغن، پاستل، آبرنگ و جوهر کار می کرد.

برژون در سنت پیر دو وایز، بخشی از لیون، و از پدری قصاب به دنیا آمد، او طراحی را در ابتدا از مجسمه ساز محلی آنتوان میشل پراش آموخت. به گفته ی زندگی نامه نویس جی. گوبین، او احتمالا در دوران نوآموزی خود در رشته پزشکی یا یک حرفه ی مذهبی نقاشی گل را آموخته است. او به عنوان طراح پارچه در صنعت مهم ابریشم لیون تا زمان فروپاشی آن در انقلاب فرانسه مشغول به کار بود.

نقاشی های برژون از دهه ی 1780غیر قابل ردیابی هستند. در سال 1971، یک سالن در پاریس چهار اثر از او قبول کرد، از جمله طبیعت بی جان هلو و انگور. او در اوایل دهه 1790 مرتبا به پاریس سفر می کرد تا اینکه در سال 1794 به آنجا نقل مکان کرد، و با نقاش مینیاتور، ژان-باپتیست-ژان آگوستین و نقاش چهره پرداز، کلود-ژان-باپتیست هوان دوست شد. برژون در طول 17 سال زندگی در پاریس حداقل 5 بار کارهایش را در سالن به نمایش گذاشت.

در زمان بازگشتش به لیون در سال 1810، شهرتش هم بیشتر شده بود و در مدرسه ی تازه تاسیس هنرهای زیبا که به فرمان ناپلئون و برای احیای صنعت ابریشم سازی در سال 1807 و در لیون ساخته شده بود به عنوان استاد طراحی گل مشغول به کار شد. او در سال 1823 پس از یک انتصاب 13 ساله از کار برکنار شد و شاگرد تیزهوشش، آگوستین تیرات جایگزین او شد. خلق و خوی برژون احتمالا او را در کشمکش با مدیریت مدرسه قرار داده بود. او به سرسختی معروف بود و برخی معاصران او را فردی خودخواه می دانستند، ویژگی که در تمام طول زندگی اش باقی ماند. او استودیوی خود را در لیون راه اندازی کرد و به طور خصوصی آموزش می داد، و برای دو دهه ی آخر زندگی اش همچنان به خلق آثار هنری ادامه داد. او در لیون و در 89 سالگی درگذشت.

یکی از آثار مهم برژون این طبیعت بی جان عجیب و منحصر به فرد است. او این اثر را در حالیکه استاد دانشکده هنرهای زیبا بود به اتمام رساند. جزییات دقیق شکوفه ها یادآور کارهای نقاشان هلندی دو دهه ی قبل از او است، اما اشیا همراهی کننده این گل ها یک طبیعت بی جان معمولی را نشان نمی دهند. سر کوسه اسکلتی (یک کوسه ی جن؟) و صدف ها در ابتدا ناهماهنگ به نظر می رسند، اما نشانگر این موضوع هستند که برژون سبک خود را با عصر روشنگری تطبیق داده و با تنوع سوژه ها حس عصر جدید نسبت به طبیعت را نشان می دهد. تازگی و ظرافت شکوفه ها با قدمت و دوام این اجسام در حال سنگ شدن در تضاد است.