طبیعت بی جان با گلدان آبی

درست در چنین روزی در سال 1839، پل سزان، پدربزرگ انتزاع گرایان قرن بیستم به دنیا آمد. نقل شده است که هم ماتیس و هم پیکاسو گفته‌اند سزان «پدرِ همۀ ماست».

طبیعت بی جان موضوع اصلی فعالیت هنری پل سزان بود. او با استفاده از مجموعه ای از اشیاء روزمره مانند میوه، کوزه، بطری و بشقاب توانست روابط بین شکل، رنگ و الگو را آزمایش کند. اگرچه گروه‌بندی‌ها غیر عادی به نظر می‌رسند، اما سزان به این معروف بوده است که در چیدمان بسیار دقت داشته و گاهی اوقات ساعت‌ها زمان صرف موقعیت اشیاء می‌کند.

در این اثر آبرنگ که با رنگ‌های روشن خلق شده است، درکِ سزان از فرم مشهود است: کوزه، دو گلدان، یکی سفید، دیگری آبی و هفت سیب حضوری فیزیکی فراتر از درک عادی از وجودی‌شان دارند. سزان با استفاده از تکه‌های کوچک رنگی که در کنار یکدیگر قرار گرفته بودند، انعطاف‌پذیری جوهر را تداعی می‌کرد، شکلی که بیشتر شبیه سازه‌های آجری بود. ضربات قلم موی تازه و قوی او در مقابل دیوار پس زمینه با کنار هم قرار گرفتن نواحی سبز و آبی قابل مشاهده است. سیب ها با قوس های قرمز در اطراف محیط توصیف شده اند، سپس برس های زرد رنگ در کنار رنگ قرمز. ناحیۀ خالیِ میانی، نشان دهندۀ بازتاب نور از سطح است. قلم موهای منحنی قهوه ای، سبز و آبی که به نظر می رسد با نیمه پایینی دیوار ترکیب می شوند، در واقع سفره را تشکیل می دهند.