Fleury François Richard
فرانسوا-فلوری ریشار (1852-1777) نقاش اهل لیون و شاگرد ژاک لویی داوید بود. او کار خود را با نقاشی پرتره و صحنه‌های تاریخی به شیوه‌ای آکادمیک آغاز نمود. این نقاشی از ولنتاین اهل میلان، اولین اثر برجسته‌ی این هنرمند است و نقطه عطفی در حرفه‌ی فلوری محسوب می‌شود. وی با این نقاشی سبک جدیدی خلق کرد: سبک ترابادور.
این اثر در سالن 1802 به نمایش درآمد و توفیقی آنی به دست آورد؛ دلیلش شاید این باشد که یک شخصیت تاریخی مهم را به هنگام خلوت احساسی نشان می‌دهد. این حسِ خلوت توسط کوچکی سایز بوم نیز تقویت می‌شود، امری که در آثار تاریخی متداول نیست. تابلو نمایانگر ولنتاین میلانی در حالت مالیخولیایی عمیقی است که بر مرگ شوهر خود، دوک اورلئان، می‌گرید؛ کسی که به دست ژان بی‌باک در سال 1407 میلادی کشته شد. این اثر هنری، ملهم از مقبره‌ی ولنتاین و کتیبه‌ی آن است که چنین می‌گوید: «هیچ بر من باقی نمانده، من خودْ هیچم».
مخاطب با این زن احساس همدلی می‌کند، شاید بدین خاطر که فرانسوا-فلوری این اثرش را در پی یک شکست عشقی نقاشی کرد. نقاش که تاریخ قرون وسطا را مطالعه کرده، ولنتاین را در یک فضای داخلیِ گوتیکِ واقع‌گرا ترسیم می‌کند. مردم و منتقدان این نقاشی را ستودند چرا که تاثیرات سایه‌روشن آن به همراه رنگ درخشان پرده‌ی سبزی که نور را بی فروغ نموده، نورپردازی رمزآلودی ایجاد کرده است.
ولنتاین میلانی توسط شاعران متعددی از جمله اوستاش دشام بابت پاکدامنی‌‌اش ستایش شده است. ولنتاین در این تصویر در حال نوازش یک سگ تازی است که در قرون وسطا نماد وفاداری و پایبندی به شوهر محسوب می‌گشت.
تونی گوپی