راکل زیبا

موزه‌ی سورولا با همکاری موزه‌ی تایسن بورنِمیسا در تدارک نمایشگاهی است که حضور مُد را در آثار خواکین سورولا بررسی می‌کند. «سورولا و مُد».

راکل مِلِر که از سوی سارا برنار به نابغه ملقب شده است، خواننده‌ای بسیار معروف بود که زندگی‌اش را با خواندنِ کوپله (دوبیتی در انگلیسی) آغاز نمود تا از این طریق امرار معاش کند. چنین کارهایی برای یک خواننده‌ی حرفه‌ای ناپسند و شرم‌آور تلقی می‌شد، اما مِلِر با کاریزما و جذابیت خود توانست این ژانر را ارتقاء بخشد و به یک فرم هنری قابل قبول تبدیل کند. او کارش را به عنوان بازیگر سینما در سال 1919 آغاز نمود. او همانطور که در سراسر اسپانیا و فرانسه اجرا می‌کرد، اولین خواننده‌ی معروف اسپانیایی شد که کنسرتش در آمریکا رکورد باکس آفیس را شکست. تصویر وی در آوریل 1926 روی جلد مجله‌ی تایم چاپ شد. تا سال 1930 او توجه و تحسین چارلی چاپلین را به خود جلب نموده بود، تا جایی که چاپلین نقشی در فیلم روشنایی‌های شهر (1931) به او پیشنهاد کرد؛ مذاکره‌ای که به سرانجام نرسید. البته چاپلین از آهنگ پرطرفدار او به نام The Violetera به عنوان تم اصلی این فیلم استفاده کرد.

جلوه‌ی طبیعیِ ژست در راکل زیبا، به همراه نگاه مستقیم سوژه به مخاطب، در حالی که دستش به روی گونه آرمیده، به نوع جدیدی از وقار و تمایز اشاره دارد. مدل زیبا در لباس روزمره‌اش با یک دامن یا لباسی خوش‌دوخت ژست گرفته که تحولی عظیم در صنعت مد از ابتدای قرن بود. این لباس شیک ابتدا در حدود سال 1870 در لندن پدیدار گشت و به عنوان یک دست لباس کامل برای زندگی مدرن در نظر گرفته شد که تمام پیش‌نیازها را داشت: راحت، کاربردی و ساده بود، اما در عین حال شاخص هم بود و برازندگی داشت.

ما این نقاشی را با همیاری موزه‌ی سورولای عزیزمان در مادرید به نمایش می‌گذاریم :) در مورد این هنرمند و این موزه‌ی بزرگ در این مقاله بیشتر بخوانید: «8 چیزی که هر کس باید درباره‌ی خواکین سورولا بداند»