دختران باغ غنچه های رز

جولیا مارگارت کمرون، یکی از نخسین پیشتازان عکاسی پرتره، حرفه اش را در 48 سالگی آغاز کرد. او [در یادداشتی] نوشته بود:" از همان اولین لحظه، لنز های دوربینم را با عشق سرشار از مهر دست گرفتم و برایم مثل موجودی جاندار، با صدا وحافظه و قدرت خلاقیت بود." کمرون به طور خودآموز در مراحل دشوار ایجاد نگاتیو با کلودیون مرطوب بر روی صفحه ی شیشه ای تبحر پیدا کرد. 

او تاری نامحسوس در عکس هایش و ترکیب بندی (کومپوزیسیون) بازتر را نسبت به پرتره های صیقل خورده ی همکارنش ترجیح می داد.

منتقدان بسیاری ابتکار او را تمجید کردند، اگرچه دیگر منتقدان تکنیک بی نظمش را به تمسخر می گرفتند. کمرون همچنین با الهام گرفتن از نویسندگان و نقاشان قدیمی و معاصر، صحنه هایی از تاریخ یا ادبیات را به تصویر کشید، مانند نمونه عکس هایش از چکامه ی روستایی شاه، سروده ی تنیسون و معمولا از اعضای خانواده، دوستان و مستخدمان به عنوان مدل برای مریم مقدس، شخصیت های مسیح گونه و فرشتگان کمک می گرفت.