پیوند کریشنا و رادا، تجسم عشق و صمیمیتی است که در شدت، بی رقیب است. ادای احترام به عشق ابدی آنها موتیف مهمی در هنر هندی است، که شامل مکتب خیشانگاره مینیاتور ها می شود. این نقاشی ها توسط ویژگی های کشیده شان، سر های عقب رفته و طره های موی مارگونه، شناخته می شوند.
ولیعهد سوانت سینگِ خیشانگاره، که به عنوان طرفدار آتشین کریشنا شناخته می شود، شاعری با استعداد و عاشق دلسوز (و سرانجام، همسر) خواننده دربار و شاعر، ویشنوپریا بود. پیوند آنها توسط نقاش با استعداد، نیهال چند، حفظ شده است. در این تفسیر از زوج سلطنتی، نیهال چند، عشق الهی رادا و کریشنا را بر انگیخته است. او شاهزاده را با کریشنای آبی رنگ و معشوقش را با رادا، نشان می دهد.
شعری سروده شده توسط شاعر-شاهزاده، الهام بخش این نقاشی نمادین سه فازی است. بالاترین قسمت، زوج سلطنتی را در باغی به همراه یارانشان در غروب نشان می دهد. در قسمت میانی، آنها در حال گذراندن رودخانه ای که توسط معماری بی نظیری محاصره شده است، هستند. قسمت پایین، زوج را تنها در باغ نشان می دهد، در حالی که از دنیا پوشیده شده اند. حلقه گلی که شاهزاده نگه داشته است، ویژگی مشخص دیگری از خیشانگاره است که عشق بازی ای که به احتمال اتفاق می افتد را نمادین می کند.
با گذشتن زمان، سوانت سینگ و ویشنوپریا از جهان پس کشیدند و خود را تماما در باکتی یا عبودیت غرق کردند. در پایانی که متناسب برای این عشق بزرگتر از جهان بود، باور می شود که این زوج آخرین روز های خود را در شهری نزدیک ورینداوان – شهر کودکی کریشنای خدا، گذراندند.
- Maya Tola
پ.ن: کانال یوتیوب DailyArt را ببینید!