Manohar
در این نقاشی، جهانگیر شاه نشسته بر زیر سایبان مزینی یا شامیانه همراه با غذا و نوشیدنی درکنار دو پسرش، خسرو و پرویز دیده میشود. دو ملازم دیگر شامینه را نگه داشته اند و پیشخدمت جوانی پشت سر اورنگ شاه ایستاده که مگس پرانی در دست دارد. چیدمان در یک باغ است، باغ های مغولی، مانند هنر و معماری مغولی، که به صورت بی نظیری برای خلق شگفتی، برنامه ریزی شده بودند! اردک هایی در چشمه و پرنده هایی روی شاخه ها هستند که روز ابری را نشان می دهند. این نقاشی همچنین در الگوهای با جزئیات لباس ها، شامیانه، فرش ها و حاشیه های تزئینی شگفت آور است. پایین پاهای جهانگیر نام نقاش را می بینیم، مانوهار.
شاهان مغول تولید چهره نگاری های واقعی نه فقط از خودشان بلکه از اعضای دولت را نیز حمایت می کردند. تمام فیگور ها در این نقاشی در سبک معمول چهره نگاری های مغولی، بدن های سه گوشه ی آنها و سرهایشان در نیم رخ کامل است.
پدر مانوهار، باساوان نقاش حرفه ای در آتلیه ی مغول بود، جایی که مانوهار در آن بزرگ شد. احتمالا پدرش به او آموزش داده بود. و بعدا مانوهار به سمت نقاش دربار برگزیده شد. او در ابتدا در دربار اکبر قبل از ادغام با دستگاه سلطنتی پسرش، جهانگیر، پذیرفته شد. مانوهار برای تصویرها، پرتره ها و مطالعات حیوانات در نسخه ی خطی شناخته شده است. آثار او اغلب خانواده ی سلطنتی و زندگی درباری را باز می نمایند. او حداقل 10 پرتره از جهانگیر کشیده است.
پ.ن: درباره ی نقاشی های مینیاتوری شاهان مغول اینجا را بخوانید!