استوپای یخی در لداخ

ایده‌ی ساخت این استوپاهای یخی را مهندس سونام ونچوک داد که در 1966 در اولیتوکپوِ لداخ که منطقه‌ای تحت حکومت هند است، متولد شد. او قبلا به عنوان بنیان‌گذار SECMOL (جنبش آموزشی و فرهنگی دانش‌آموزان لداخ) -  یک سازمان متخصص در آموزش‌های تجربی، "غیر غربی" و منابع انرژی تجدیدپذیر- شناخته شده بود. سینمای بالیوود از زندگی ونچوک الهام گرفت؛ بخشی از زندگی‌نامه او در فیلم کمدی 3 احمق (کارگردانی شده توسط راجکومار هیرانی، 2009) استفاده شده است؛ که درباره‌ی ماجراهای سه دانشجو مهندسی است که با پوچیِ سیستم آموزش سنتی روبه‌رو می‌شوند.

ونچوک و تیمش از جاذبه و تغییرات دمایی بین شب و روز برای ساختن این استوپاهای یخی استفاده می‌کنند. آن‌ها با یک سیستم لوله‌کشی ساده، آب را از قله‌ها به سمت روستاهایی که در زیر دره قراردارند هدایت می‌کنند. استوپاهای یخی با چند متر ارتفاع به آرامی آب می‌شوند و تا اوایل تابستان، آب موردنیاز کشاورزان را تامین می‌کنند. یک اثر جانبی مفید در ساخت استوپاهای یخی، تخلیه‌ی تدریجی آب رودخانه‌هاست؛ که در نتیجه‌ی شکافته شدن شدید پخچال‌های طبیعی و جلوگیری از خروج آب‌های اضافی، باعث وقوع سیل میشد. در لداخ براساس افسانه‌های محلی، مردم در تولید یخچال برای قرن‌ها تخصص داشتند. در قرن سیزدهم از مانعی یخی برای جلوگیری از هجوم ارتش چنگیزخان استفاده شد.

اثر امروز را به لطف موزه‌ی هنرهای معاصر ورشو نمایش داده‌ایم. این بخشی از نمایشگاه عصر تاریک، هنر در دوره‌ی تغییرات سیاره‌ای است، که موزه در طول آن، آثار هنری از پنج دهه گذشته که بر اساس مشاهدات و تجسمات تغییراتِ در حال وقوع بر کره‌زمین بود را به نمایش گذاشت.

پی‌نوشت: این‌جا آثار هنری بیشتری در رابطه با نغییرات اقلیمی وجود دارد. نقاشی‌های امیلی کار را ببینید!