بانو اِوِلین تِنانت

میلِیس یکی از موفق‌ترین پرتره‌نگارهای اجتماعی قرن نوزده میلادی است. در این‌جا اِوِلین تِنانت با استفاده‌ی جسورانه از رنگ‌ها و با تکه‌های برهم انباشته شده از رنگ (تکنیک ایمپاستو) به تصویر کشیده شده است که خصوصیت بارز کارهای او از دهه‌ی ۱۸۶۰ است. این کار در تضاد نمایان با کارهای ظریف قبلی او می‌باشد که پیش از پیوستن به رافالیت کشیده. تکنیک‌های کاری میلِیس در زمینه‌ی پرتره‌نگاری معروف به پویایی می‌باشند که مورد توجه بسیاری از مدل‌های او بوده. به گفته‌ی آن‌ها او در طول کار شاید تا بیش از یک کیلومتر راه می‌رفته!

بانو تنانت برای نقاش‌های دیگر پیش از رافالیت نیز مدل بوده، از جمله جورج فردریک واتس و جان اِوِرِت میلِیس. او بعدها عکاسی خودآموخته شد و به عکاسی از از خانواده و گردشگران پرداخت. 

پ. ن میلِیس بسیار تحت تاثیر ویلیام شکسپیر بود. او نقاشیی از اوفلیا و بقیه‌ی شخصیت‌های شکسپیر کشیده است.