ما به ندرت کارهای سفالی یا به طورکلی، تزئینی را نمایش میدهیم. اما از این قوری نمیتوانیم چشمپوشی کنیم. فقط به آن نگاه کنید. باورتان میشود که در قرن هجدهم ساختهشدهاست؟ آیا اشراف مرفه بریتانیایی در اقامتگاههای شیک خود از این قوری چای مینوشیدند؟ انگار اثری از باسکیا یا کیث هرینگ در دههی 1980 است! بینظیر است. حتی شکلش که با تزئینات انتزاعی آراستهشده، بسیار مدرن به نظر میرسد.
احتمالا با چرخ سفالگری در حدود سال 1760 در استافوردشر در کشور انگلیس ساختهشدهاست. علیرغم سایز کوچکش بسیار چشمنواز است. از نزدیک نگاهکنید، ممکن است فکها و دندانهایی از میناکاری سیاه و سفیدرنگ به سمت شما حملهکنند. سفالگران طرح تزئینی آن را به تقلید از گونهی ویژهای از سنگ به نام سنگ آهک لالهوشی که مربوط به دورهی کربونیفر (زغالزا) که نزدیک به سه هزار میلیون سال پیش است، ساختهاند. وقتی لالهوش در فرم فسیلی نیست، گونهای از حیوانات دریایی شبیه به گلهایی است که در بستر دریا در حرکتند.
تاریخ طبیعی پیشهی رایج و مناسبی برای مردم در طبقهی متوسط و اشرافی در قرن هجدهم بریتانیا بود. نجیبزادگان اعم از مرد و زن، گیاهان، حشرات و حیوانات را جمعآوری، یادداشتبرداری و مطالعه میکردند. واضح است که حیوانات و فسیل هایشان موضوع محبوبی در قرن هجدهم بودند.
مایلم چای ارل گری را از این قوری بنوشم!
پ.ن: اگر مطمئن نیستید که، چرا این اثر یادآور هرینگ و باسکیا است، شیوهی آنهارا با دنبال کردن لینکها بررسی کنید. و اگر اکنون مایل به نوشیدن چای هستید، مجموعهی دوستداشتنی ما از چای نوشیدن در نقاشی را اینجا ببینید.