پرتره‌ی اولابه دیکس

امروز یکشنبه است و ماه ویژه‌مان را با مجموعه‌ی موزه‌ی ملی از زنان در هنر ادامه می‌دهیم. : )

در این عکس پرتره (فوتوگرافیک) از گرترود کاسبیر، اولیبه دیکس مینیاتورساز همچون بانویی زیبا و ثروتمند به نظر می‌آید تا هنرمندی مشغول به کار. 

تُنالیته‌های (رنگ‌سایه‌ی سراسری) خاص پرتره‌ی کسبیر، درخشش دستکش خز، پرزهای بلند پالتوی مخمل و پارچه‌ی ظریف تور روی صورت را به خوبی نشان می‌دهد. این لباس‌های تجملاتی مسلما اشاره به موفقیت دیکس دارد. همانطور در من، خودنگاره‌اش که در یک دهه پیشتر ترسیم شده است، دیکس با اعتمادبه‌نفس و مطمئن مستقیما به بیننده چشم دوخته است.

دیکس زمانی که برای کسبیر جلوی دوربین نشست، خود را به عنوان هنرمند پیش‌رو در رواج مجدد منیاتور ثابت کرده بود.  دیکس، کسبیر را از جمله برجسته‌ترین مدل‌هایی می‌دانست که به دنبال نگاره‌های آبرنگ بر عاج ماهرانه‌اش است. دیکس زندگی جنجالی داشت. او تا سال ۱۹۲۹ و سقوط بازار سهام بسیار موفق بود اما رکود اقتصادی حاصل از آن بر کارهای دیکس اثر گذاشت چراکه بسیاری از مشتریانش ورشکست شده بودند. او مجبور به نقل مکان به محله‌ی کارگری شد، او همچنان لباس‌های تجملی بر تن می‌کرد و همیشه کلاه به سر و عصا در دست داشت. دهه‌ی ۱۹۳۰ زمانی که هنر مینیاتوری محبوبیتش را از دست داد، درباره‌ی هنر نقاشی مینیاتوری سخنرانی می‌کرد. او همین‌طور تکنیک‌های خود را با زمان وفق داد و به نقاشی‌های گل در طبیعت بی‌جان و آثار رنگ روغن بزرگ تغییر داد. در سال ۱۹۵۶ زمانی که دیکس ۷۸ سال سن داشت، تمام دارایی‌های خود را فروخت و به لیزبون پرتغال مهاجرت کرد اما سپس در سال ۱۹۶۱ به ایالات متحده بازگشت و برای زندگی به خانه‌ی پسر و عروسش در وودبری، کانکتیکات نقل مکان کرد. او در همان سال از دنیا رفت. 

پ.ن. لطفا امروز سری به صفحه‌ی اینستاگرام ما بزنید؛ با شما مینیاتورهای شگفت‌انگیز اولیبه را به اشتراک خواهیم گذاشت. : )