این باسمهی چندرنگ، شاهزاده گِنجی را در حال خوردن شام و تماشای بارش برف از ایوانی مشرف به رودخانه به تصویر میکشد. به احتمال زیاد این تختهنگاره بخش مرکزی تختهنگارهی سهلتهای، اثری هنری تشکیل شده از سه تختهنگارهی متمایز، است. این صحنهی گِنجی-ه یا میتات-ه، نقیضهای تصویری از نسخهی اصلی داستان گِنجی است. داستان گِنجی، رمان کلاسیک ژاپنی، اثر موراساکی شیکیبو از اواخر دورهی هیآن (سالهای ۷۹۴ تا ۱۱۸۵ م.)، سوژهی محبوب بسیاری از هنرمندان باسمهکار ژاپنی در قرن نوزدهم میلادی بود. این سوژه اغلب ماجراجوییهای دراز و پیچیدهی عاشقانهی شاهزاده گِنجی، شخصیت اصلی این رمان را مجسم میکند. این داستان موجب به وجود آمدن نقیضهها و نگارههای بسیاری شد که رایج بودند و با اصطلاح میتات-ه شناخته میشدند. در اینجا شاهزاده گِنجی را میبینیم که هنگام بارش برف درحالیکه از ایوان پلهدار، به روستای کوچکی کنار رود یا برکهای مینگرد، در مرکز و کنار ظروف غذا و چای نشسته است. با وجود آنکه هیچ پیکر دیگری در این تختهنگاره حاضر نیست، ممکن است این اثر بخش مرکزی تختهنگارهی سهلتهای باشد و خدمتگزاران گِنجی در تختهنگارههای کناری گنجانده شدهباشند.
پ.ن. تا به حال در زمستان به ژاپن سفر کردهاید؟ اگر این تجربه را نداشتهاید، زیباترین چشماندازهای زمستانی را در باسمههای چندرنگ ببینید. 3>
پ.ن۲. اگر مانند ما عاشق هنر ژاپنی هستید، لطفا به دفتر برنامهریزی هنر ژاپنی سال ۲۰۲۳ ما نگاهی بیندازید؛ این دفتر دستساز است و سال نو میلادیتان را با هنر ژاپنی پر میکند! :)