سهره طلایی

این آخرین یکشنبه ما با موزه مائریتشویس در لاهه است، اما مطمئناً ما شاهکارهای آنها را در دیلی آرت ارائه خواهیم داد! :)) امیدوارم شما را به بازدید از این موزه زیبا ترغیب کرده باشیم!

در 12 اکتبر 1654، مخزن باروت دلفت منفجر شد و لایه ای از ضایعات قسمتهای زیادی از شهر را فرا گرفت. این انفجار همچنین در نقاشی تأثیر داشت، زیرا باعث مرگ نابهنگام کارل فابریتیوس (1654-1622)، یکی از با استعدادترین هنرمندان نسل خود شد. استودیوی وی، در اثر سنگی که به آن محل پرتاب شده بود به طور کامل تخریب شد. این احتمالاً توضیح می دهد که چرا تعداد کمی از نقاشی های او سالم ماندند، اما با این وجود، آثار کم او کیفیت و اصالت چشمگیری را نشان می دهد. ضرب قلم روان و بدون اشتباه، او را به با استعدادترین دانش آموزان رامبراند تبدیل کرد، و سبک استثنایی او از نورپردازی، باعث الهام گرفتن ژوهانس ورمیر از وی شد. یکی از شاهکارهای فابریتیوس سهره طلایی است که مربوط به سال درگذشت وی است. این یک پرتره احساسی از یک پرنده کوچک است که به جعبه تغذیه آن در مقابل یک دیوار سفید و گچی زنجیر شده است.

سهره طلایی را می توان با رنگ قرمز صورت (که در طول سالها کمرنگ شده است) و نوار زرد روشن روی بال سیاه آن تشخیص داد. به پرنده ای لقب هلندی خود را puttertje (همان سهره طلایی) داده اند زیرا می توان آن را آموزش داد: با پایین آوردن سطل کوچک روی زنجیر به داخل یک ظرف کوچک آب، آب آشامیدنی خود را می کشد. همچنین می تواند یاد بگیرد که درپوش جعبه تغذیه خود را بلند کند. سهره های طلایی حیوانات خانگی محبوب در قرن هفدهم بودند. ترکیب بندی خارق العاده فابریتیوس احتمالاً فریب چشم (trompe l’oeil) بود که قصد ایجاد توهم واقعیت را داشت. ظاهراً قرار بود این تصویر به دیوار آویزان شود، زیرا سهره طلایی از پایین به تصویر کشیده شده است. این اثر از فاصله دور به طرز عجیبی واقعی به نظر می رسد.

در اینجا داستان زندگی انفجاری و مرگ کارل فابریتیوس رو میتونید بخونید!