دورنمای آبشار نیاگارا

توماس کول، نقّاش انگلیسی-آمریکایی که به نقاشی‌های منظره و تاریخی‌اش معروف است، یکی از بنیان‌گذاران مکتب هادسون ریور محسوب می‌شود؛ جنبشی هنری و آمریکایی که در اواسط قرن نوزدهم میلادی به اوج خود رسید. کول در مه سال ۱۸۲۹ از آبشار نیاگارا دیدن کرد و در سال پسین این صحنه‌ی پاییزی رمانتیک سازی‌شده را به تصویر کشید. اما چرا این اثر رمانتیک سازی‌شده بود؟ این هنرمند با به تصویر کشیدن شکوه و عظمت این منظره‌ی آمریکایی، کارخانه‌ها، چشم‌اندازهای مشرف و هتل‌هایی که این منطقه را در اوایل قرن نوزدهم میلادی اشغال کرده‌بودند را حذف کرده‌است. کول درباره‌ی تاثیرات محیطی صنعت‌گرایی تمام‌نشدنی اظهار نگرانی می‌کرد اما در عین حال در نقاشی خود ویرانگری‌های انسانی به وجود آمده بر اثر استعمار و تصرف در این منطقه که شامل زمین‌های آتاواندرونک، ایروکوا و ونروهنونون می‌شد را پاک کرده‌بود. دو پیکر از آمریکایی‌های بومی در مرکز در کنار این آبشار، زمینه‌ای از آمریکای شمالی را تداعی می‌کند اما حضور کم‌رنگشان از نظر تعداد، باعث تقویت ایده‌ی اشتباه «ناپدید شدن سرخ‌پوستان» می‌شود و مقصود از آن بیشتر اشاره به تغییرات قریب‌الوقوع است تا اذعان استقلال ربوده‌شده‌ی آن مردمان‌. 

کاربران عزیز هنرروزانه، از شما یاری می‌طلبیم. می‌خواهیم نسخه‌ی جدیدی از هنر روزانه را راه‌اندازی کنیم و برای این کار به ۱۰۰۰۰۰$ نیاز داریم. برای کسب اطلاعات بیشتر از پیکارمان برای تامین سرمایه‌ی جمعی اینجا را مطالعه کنید. 

پ.ن. مکتب هادسون ریور تنها انجمنی پسرانه نبود! با  ۶ هنرمند زن آشنا شوید که به این جنبش هنری تعلق دارند.