خودنگاره با کلاه و روبند

پائولا مودرزون-بکر نقّاش اکسپرسیونیست آلمانی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی بود. آثار مودرزون-بکر به خاطر انسانیت عمیق، بی‌پرده و صادقشان معروف‌اند و خودنگاره‌های بسیاری که این هنرمند خلق کرد، از جمله خودنگاره‌های برهنه مورد توجه قرار گرفتند. هنرمندان زن معدودی به تعداد خودنگاره‌های مودرزون-بکر، خودنگاره خلق کردند. از مودرزون-بکر، علیرغم عمر کوتاهی که داشت، حدود ۵۰ اثر نقاشی و طراحی به جای مانده‌است. 

او این خودنگاره با کلاه و روبند را هنگام بازدیدش از پاریس در سال ۱۹۰۶ م. نقاشی کرد. نگاره‌ی مومیایی‌های مصری منبع اصلی الهام این اثر است. این نگاره‌ها از مومیایی‌های مصری در دهه‌ی ۱۸۸۰ م. در آبادی فایوم در کویر کشف شده‌بودند و مودرزون-بکر نسخه‌ی بدل آنها را در نمایشگاهی در پاریس در سال ۱۹۰۳ دید. او که تحت تاثیر اندازه و سادگی‌ آنها قرار گرفته‌بود، اظهار داشت: «پیشانی، چشمان، دهان و بینی، گونه و چانه، تنها همین است (...) چه ساده سطح این دهان باستانی ثبت شده‌است.» نگاره‌ها با ترکیب‌بندی کوچک کوبیست آغازین (پروتو-کوبیست) که در تابستان سال ۱۹۰۶ م. خلق کرد، شاید حاکی از صمیمت باشد اما علیرغم جلوه‌ی نزدیک‌نما، این تصاویر فاصله‌ی احساسی و حس جدایی را منتقل می‌کنند.

پ.ن. با خواندن مقاله‌مان اطلاعات بیشتری درباره‌ی زندگی و هنر پائولا مودرزون-بکر کسب کنید!