رویای عصر

تابلوی آلفونس آزبرت که امروز نمایش می‌دهیم اثری زیبا و گیرا است که شیفتگی جنبش سمبولیسم را با فضاهای رویایی و مضامین عرفانی نشان می دهد. نقاشی اوزبرت بینندگان را به دنیایی آرام و گرگ و میش آغشته به آرامش عمیق و درون نگری دعوت می کند.

این نقاشی دو زن را نشان می دهد که در منظره ای احاطه شده اند که مرزهای بین واقعیت و تخیل را محو می کند. چهره ها در حالت های متفکرانه به تصویر کشیده شده اند. یکی می‌تواند نمایشی از یک مدل (با چنگ) یا تجسمی از خود شب باشد. یک چهره دیگری را در آغوش گرفته است، که به دوردست ها یا شاید درون خود خیره شده است و منعکس‌کننده‌ی علاقه نمادگرایی  به عملکرد درونی ذهن و روح انسان است. آزبرت این دو زن را بارها در صحنه های مشابه دیگری نقاشی کرد.

تسلط اوزبرت بر رنگ و نور، با استفاده از رنگ‌های ملایم و خاموش که نور محو غروب را نشان می‌دهد، نقش مهمی در اثر رویای عصر دارد. استفاده غالب از رنگ‌های آبی، بنفش و نارنجی ملایم، یک پالت هماهنگ ایجاد می‌کند که کیفیت اثیری نقاشی را افزایش می‌دهد. این درجه بندی ظریف رنگ، همراه با برخورد ظریفی از نور، صحنه را در درخششی فراطبیعی غوطه ور می کند و لحظات گذرا بین روز و شب، هوشیاری و رویاها را تداعی می کند.

این نقاشی چه حسی به شما می‌دهد؟ این سوال مهمی است که هنگام درگیر شدن با اثر از خود بپرسید. می توانید در دوره آنلاین رایگان ما در مورد آن بیشتر بیاموزید!

پ.ن: آیا می‌توانید حدس بزنید این نقاشی در کدام قرن فقط با نگاه کردن به آن خلق شده است؟ بله؟ خیر؟ خودتان را در مسابقه «این اثر چه زمانی خلق شد» ما امتحان کنید؟