گیاه موز و چرخه‌ی زندگی بید خال چشمی

در قرن هفدهم میلادی تعدادی از اروپاییان شانس آن را داشتند تا خوردن موز را امتحان کنند. ماریا زیبلا مریان ویژگی‌های موز را از طریق تشابهش با میوه‌های دیگر، اینطور توصیف کرد:«مانند سیب استفاده می‌شود و همین‌طور عطر خوشی دارد، هم خام و هم پخته برای خوردن مناسب است، پوست کلفتی مثل لیمو دارد...» در تصویرگری‌هایش، گل آذین‌های بزرگی را به تصویر می‌کشد که حاوی گل‌های نر، برگه‌های قرمز-نارنجی، گل‌های ماده در حال رشد و میوه‌های رسیده است. 

سال ۱۶۹۹ ماریا زیبلا مریان (۱۷۱۷-۱۶۴۷) و دخترش، دوریتا ماریا گِرَف برای مطالعه‌ی حشرات و ثبت شکل ظاهریشان به سورینام رفتند. با آنکه ماموریت آنها که هزینه‌هایش را خودشان تامین می‌کردند برای پنج سال برنامه‌ریزی شده بود، در سال ۱۷۰۱ مریان به آمستردام بازگشت و قاطعانه شروع به عوض کردن جزئیات طرح‌های اولیه‌ی زمین کرد تا آنها را برای چاپ آماده کند؛ سه حکاک لوحه‌های مسی، لوحه‌های چاپ را ساختند. به لطف روابطش با طبیعت‌گراهای هلندی، دوازده نفر هزینه‌ی چاپ نسخه‌ی نفیس و رنگ‌شده با دست اثر را تقبل کردند. مشاهدات مریان از حشرات زنده به او امکان ثبت ظاهرشان از مراحل مختلف رشد و روابطشان با دیگر موجودات را داد. دگردیسی صد حشره‌ی سورینامی تنها مخصوص حشره‌شناسی نیست؛ مریان و گرف هم چنین گل‌های جنگلی، عنکبوتیان، دوزیستان، خزندگان و پرندگان کوچک آمازونی را مورد مطالعه و ثبت قرار دادند. 

نمایشگاه «گیاهان و حیوانات. اطلس‌های تاریخ طبیعی در عصر لینه» که اکنون در موزه‌ی کاخ شاه جان سوم در ویلانو در حال برگزاری است، فرصت فوق العاده‌ای برای دیدن چهار نسخه‌ی دگردیسی صد حشره‌ی سورینامی است. 

ماریا زیبلا مریان یکی از زنان هنرمند در دفترچه‌ی زنان هنرمند ماست. اینجا می‌توانید دفترچه را ببینید! 

پ.ن. اینجا می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره‌ی هنر مصورسازی گیاهان کسب کنید.