Landschap met huis en ploeger

Dit landschap is ongebruikelijk in zijn verheven, bijna vogelperspectief. Zo'n invalshoek kan worden gezien als een poging om op de Japanse manier naar de wereld te kijken, niet zo gek voor een kunstenaar die geobsedeerd was door Japan. Van serieuze invloed kunnen we hier echter niet spreken: Van Goghs had een eigen kijk en die kwam voort uit zijn eigen indrukken. De dynamiek die dit doek kenmerkt, is vreemd aan landschappen uit het Verre Oosten. Het schilderij straalt een enorme innerlijke energie uit. De kruisende diagonalen die de grenzen van de velden en de omgeploegde aarde vormen, de contouren van de daken, de rij cipressen - degelijke lijnen maken de compositie ingewikkeld, maar niet zozeer dat ze de eenheid van het geheel verstoren. Het is een studie naar de natuur. Uit het kleurgebruik en de activiteit van de figuur valt af te leiden dat het werk in de herfst is gemaakt, een tijd waarin Van Gogh niet alleen in de tuinen van de psychiatrische inrichting schilderde, maar ook daarbuiten.