Zittende Demon

Het onderwerp van dit schilderij is de held uit Mikhail Lermontov's romantisch verhalend gedicht met dezelfde titel. Dit dichtstuk, geschreven in de late jaren 1830 vertelt het verhaal van Lord Byron's personnage, een demon die gedoemd is een Georgische prinses lief te hebben die uiteindelijk sterft na een kus van hem. Zij wordt gered door de engelen, hij wordt veroordeeld om de eeuwigheid in eenzaamheid door te brengen. Dit passievol verhaal past perfect in de romantische sfeer maar realistische schrijvers en schilders hadden er een gruwelijke hekel aan. Vrubel beschreef de Demon als "Een geest die mannelijke en vrouwelijke verschijningen heeft, een geest die niet zozeer boos is, maar gepijnigd en gekwetst. Al bij al een sterk en nobel schepsel". Merk de transcendente expressie in de blik van de Demon (in tegenstelling tot bijvoorbeeld de uitdrukking in Perov's portret van Toergenjev), een blik die symbool staat voor het bestaan van een wereld buiten het alledaagse. Kijk ook naar de achtergrond die bol staat van symbolisch geladen beelden zoals een zonsondergang en vuur (dat voor het einde van de wereld staat) en naar de agressieve onrealistische bloemen.