De Slangenbezweerder

Rousseau, die autodidact was en pas op late leeftijd begon te schilderen, reisde zelden. De meeste van zijn jungle werken schilderde hij in het Musée de l'Histoire Naturelle in Parijs en in de grote serre van de Jardins Botaniques. Net zoals Roussel in zijn Impressions d'Afrique voedde hij zijn exotische dromen in Parijs. Alfred Jarry, André Breton, Guillaume Apollinaire, Robert Delaunay en Pablo Picasso waren enkele van zijn meest vurige bewonderaars. Het was Delaunay's moeder die dit werk bestelde. Rousseau zei ooit tegen Picasso: "In wezen doe jij in een Egyptische stijl hetzelfde wat ik in de moderne stijl doe." Zijn opmerking klinkt misschien verrassend en zelfs amusant, maar alles aan De Slangenbezweerder is nieuw: eerst en vooral het onderwerp: een zwarte Eva in een onrustwekkend Aards Paradijs. Ze charmeert een slang die even schrikbarend is als de slang in het scheppingsverhaal verleidelijk was. En dan de stijl: de heldere, compacte kleuren en het tegenlicht, die het kleurgebruik van Magritte voorspellen; een tekening die tegelijk precies en naief is en een vertikale compositie die door zijn assymetrie innovatief is. De menselijke figuur, de dieren, en de wonderlijke vegetatie zijn allemaal met dezelfde plichtsbewuste zorg geschilderd. Deze vrouw betovert de wilde natuur, of beter: ze vervormt hem in een vreemde stilte. De fantastische wereld in dit werk is een aankondiging van het surrealisme.