De dag erna

Edvard Munch was de zoon van Christian Munch, een legerarts. Hij bracht een groot deel van zijn kindertijd door in Kristiania, nu beter bekend als Oslo, de Noorse hoofdstad. Edvard Munch's moeder, zijn broer en zijn zuster stierven aan tuberculose toen hij nog jong was en Edvard zelf was een ziekelijk kind.  Op 17 jarige leeftijd kreeg hij les in de kunst van Christian Krohg, een naturalistische schilder, die behoorlijk beroemd was in Noorwegen. Edvard's talent was overduidelijk aanwezig in zijn vroegste schildrijen, maar de traumatische gebeurtenissen die de jeugd van Edvard bepaalden hadden een nog dieper effect op zijn kunstzinnige visie, veel meer dan welke kunstenaar dan ook gehad kon hebben.  In 1885 ontving Munch een beurs om drie weken in Parijs te studeren.  Hij vermeed de naturalistische benadering van Krogh en begon nu de expressionistische ontwikkelingen in zijn werk op te nemen.  Dood en ziekte en mentale angst waren thema's die vanaf dat moment voortdurend prominent in zijn werk aanwezig zouden zijn. Munch had veel tijd gespendeerd aan het bediscusieren van filosofische zaken met de leider van de Noorse  Kristiania Bohemiens, Hans Jaeger, en het was toen dat hij besloot dat het de indrukken van zijn ziel - en niet van zijn ogen -  waren wat hij op het doek wilde zetten.