Eerbetoon aan Cézanne

Dit schilderij klinkt als een manifest. Maurice Denis heeft een groep vrienden, kunstenaars en critici verzameld in de winkel van kunsthandelaar Ambroise Vollard om Paul Cézanne te vieren, die wordt vertegenwoordigd door het stilleven op de ezel. Dit schilderij, Fruitschaal, glas en appels was van Paul Gauguin, die ook wordt genoemd als een van de beschermende voorbeelden aan wie Denis een eerbetoon brengt. In feite kan op de achtergrond een schilderij van Gauguin en een ander van Renoir worden onderscheiden. Ook Odilon Redon krijgt een ereplaats: hij staat uiterst links op de voorgrond en de meeste figuren kijken naar hem. Hij luistert naar Paul Sérusier die voor hem staat. Van links naar rechts herkennen we Edouard Vuillard, de criticus André Mellerio met hoge hoed, Vollard achter de ezel, Maurice Denis, Paul Ranson, Ker-Xavier Roussel, Pierre Bonnard die een pijp rookt, en tot slot Marthe Denis, de jonge vrouw van de schilder. Een deel van de Nabi-generatie is hier samengebracht in een compositie die volgt op het eerbetoon van Fantin-Latour in verschillende schilderijen, met name A Studio in Les Batignolles in het Musée d'Orsay. Toen Maurice Denis zijn werk in 1901 in Parijs en Brussel exposeerde, waren de reacties soms vijandig. In zijn dagboek noemde de kunstenaar het 'dat schilderij waar het publiek nog steeds om moet lachen'. Zijn vriend, de schrijver André Gide, bood meteen aan om het te kopen. Hij deed er pas afstand van tot 1928 toen hij het aan het Musée du Luxembourg schonk.