De Parketschravers

Dit werk uit 1875 illustreert Caillebottes voortdurende interesse in perspectief en het dagelijks leven. In deze scène staat de toeschouwer boven drie arbeiders die op hun handen en knieën de parketvloer van een burgerlijk appartement aan het schrapen zijn. Er wordt tegenwoordig aangenomen dat dit de studio van Caillebotte is, gelegen aan rue de Miromesnil 77 in het achtste arrondissement van Parijs. Een raam in de achterste muur laat natuurlijk licht naar binnen vallen. De werklui zijn afgebeeld met ontbloot bovenlijf en gedraaide hoofden, om te suggereren dat ze in gesprek zijn. Dit is een van de eerste schilderijen die de arbeidersklasse afbeeldt. Er zit een krullenmotief in het werk dat terug te zien is in de houtkrullen op de vloer, het patroon in het ijzeren traliewerk en de gebogen ruggen en armen van de arbeiders. De herhaling in de afbeelding, met de drie arbeiders die bezig zijn met verschillende aspecten van dezelfde activiteit, maar vergelijkbare poses aannemen, is vergelijkbaar mat werken van Caillebottes tijdgenoot Edgar Degas. Ondanks de grote moeite die Caillebotte in het schilderij stak, werd het in 1875 afgewezen door de meest prestigieuze kunsttentoonstelling van Frankrijk, de Salon. De weergave van mensen uit de arbeidersklasse die half ontbloot hun beroep uitoefenen, schockeerde de jury en werd bestempeld als een "vulgair onderwerp".