Het zwarte kasteel

Op een heuvel in de buurt van de steengroeve van Bibémus stond een oud landhuis dat bekend staat als het Château Noir (1900-1904). De naam, het "zwarte landhuis", kan betrekking hebben op een eerdere exterieurkleur. Cézanne begon rond 1900 te schilderen in het gebied en vond talrijke motieven in de dichte bossen op het terrein van het landgoed (bijv. Bomen en rotsen in het park van het Château Noir, ca. 1904). Het huis, in zijn vervallen isolement en schijnbaar in puin, inspireerde enkele van de meest onheilspellende beelden van de kunstenaar. De griezelige structuur die op het schilderij te zien is, is half verborgen achter pijnbomen die, net als de rotsen van Bibémus, de lucht bijna belemmeren. Het verzadigde palet van Cézanne - donkergroen, blauw en oker - maakt de scène des te krachtiger. De sombere, besloten ruimtes van de schilderijen van het Château Noir en de steengroeve van Bibémus behoren tot zijn meest emotioneel diepgaande schilderijen en zijn indicatief voor een uitgesproken melancholie die het werk van Cézanne in zijn laatste decennium doordringt. Tegen die tijd was de kunstenaar, die aan diabetes leed, geobsedeerd geraakt door zijn eigen sterfelijkheid.