Razernij van Gejuich

Het concept van dit werk dateert uit het verblijf van Podkowiński in Parijs in 1889 maar de opkomst van opeenvolgende olieverfschetsen en houtskoolstudies in de tweede helft van 1893 was het gevolg van het groeiende drama van onbeantwoorde liefde in het leven van de kunstenaar. In zijn visie verheft Podkowiński erotische extase tot een absolute waarde en beschouwt het, in overeenstemming met het voor die tijd heersende psychologisme, als de kosmische kracht en determinant van de menselijke conditie. Terwijl hij bezig was met de uitvoering van het enorme schilderij, gebruikte hij de academische methode van voorbereidende schetsen die overeenkomen met de definitieve versie, maar enigszins van elkaar verschillen in grootte en kleur. Het schilderij was te zien op de tentoonstelling op 18 maart 1894. Er hing een sfeer van sensatie en schandaal. Op de ochtend van 24 april 1894, 37 dagen sinds de opening van de tentoonstelling en net voor het geplande einde, kwam Podkowiński naar de tentoonstelling en sneed het schilderij met een mes open. De redenen voor deze daad zijn onduidelijk. Podkowiński's ontheiliging kan hebben bijgedragen aan de geruchten dat het beeld een vrouw afbeeldde voor wie de kunstenaar een onvervulde genegenheid had. De schade aan het beeld en de dood van Podkowiński kort daarna voedden de speculatie dat zijn dood zelfmoord zou zijn. Een reden voor deze verklaring zijn de sporen van snijwonden op het canvas waaruit blijkt dat alleen het beeld van de vrouw het slachtoffer was van de aanval. Het voorwerp van de gevoelens van de kunstenaar zou Ewa Kotarbińska kunnen zijn, die hij ontmoette tijdens zijn zomerverblijf in een paleis in de buurt van Warschau. Ze was een brunette, maar volgens sommigen zag haar familie een overeenkomst tussen haar en de vrouw op het schilderij en veroordeelde ze hem hard. Na de dood van Podkowiński werd het schilderij gerestaureerd.