Berthe Morisot
Zoals de impressionistische esthetiek (die Berthe Morisot zo vurig omarmde) betaamde, probeerde zij met Vrouw bij haar toilet de gehele essentie van het moderne leven op een beknopte, ingetogen manier te vatten. Het schilderij toon ook voorzichtig iets van vrouwelijke erotiek, een onderwerp dat al eerder uitgeprobeerd was door Edgar Degas, Édouard Manet en Pierre-Auguste Renoir, maar zelden door een vrouw.
De compositie is opgezet met vederlichte verfstreken in genuanceerde tinten van lavendel, roze, blauw, wit en grijs. Het doet denken aan een visueel, symfonisch gedicht, dat bestaat uit geparfumeerde en ijle motieven als geborsteld, blond haar, satijn, poederdoosjes en bloemblaadjes. De kunstenares heeft zelfs haar naam op de onderrand van de spiegel geschreven alsof ze wilde suggereren dat de afbeelding op haar schilderij even vluchtig is als een zilverkleurige reflectie.