Gedachten uit het Verleden

Gedachten uit het verleden van Stanhope werd in 1859 voor het eerst tentoongesteld in de Royal Academy. Het is een werk uit de eertse fase van zijn carriere, toen hij de stijl van de Pre-Rafaelite Brotherhood imiteerde en hij een sterk eigen kleurgebruik laat zien. Dit eigentijdse beeld toont een prostituee in haar logies, bevangen door zelfverwijt over haar situatie. Het interieur is afgeladen vol met sporen van het verlies van haar deugdelijkheid; de optzichtige jas en de schamele toilettafel, de juwelen en het geld dat erop uitgestrooid ligt, de handschoen van een man en de wandelstok op de vloer. Een paar ziekelijk planten doen een poging het licht te vangen onderaan het geopende raam dat dreigt een zwarte roetpluim binnen te laten. Het uitzicht op Waterloo Bridge, met de Strand (een populaire buurt gefrequenteerd door prostituees) aan de rechterkant, alludeert op de ontaarding van de vrouw en haar dreigende ondergang. Haar rode haar kan je zien als een associatie met Maria Magdalena, het archetype van de publieke vrouw. Prostitutie goldt in de Victoriaanse tijd als een bedreiging van de kern van het familiale leven en voorstellingen ervan vragen een kennis van een complexe taal die stedelijk vuil en ziekte behandelt. De Thames, die stonk en chronisch vervuild was in die tijd, was een veel gebruikt beeld. De dood, in de vorm van zelfdoding door verdrinking, was algemeen aanvaard als enige verlossing voor de prostituee. De voorstelling van de Rivier en de bruggen stond impliciet voor dit vaak voltrokken einde.