De Boeddha

Het werk van Redon is een verkenning van zijn innerlijke gevoelens en psyche. Zelf wilde hij "de logica van het zichtbare in dienst stellen van het onzichtbare"; dus, hoewel zijn werk gevuld lijkt met vreemde wezens en groteske dichotomieën, was het zijn doel om de demonen van zijn eigen geest picturaal weer te geven. Een veelzeggende bron van Redons inspiratie en de krachten achter zijn werken is te vinden in zijn dagboek A Soi-même (Aan mijzelf). Zijn proces wordt het best door hemzelf uitgelegd waar hij het volgende zegt: "Ik heb vroeger dikwijls, om te oefenen en om mijn brood te verdienen, een voorwerp geschilderd zoals het eruit ziet, tot in de kleinste details; maar op het eind van de dag bleef ik bedroefd en met een onverzadigde dorst achter. De volgende dag liet ik de andere bron stromen, die van de verbeelding, via mijn herinnering aan de vormen en toen was ik tevreden en voldaan". Redon had een grote belangstelling voor hindoeïstische en boeddhistische religie en cultuur. De figuur van de Boeddha kwam steeds vaker voor in zijn werk. Invloeden van het Japonisme vermengden zich in zijn kunst, zoals onder meer in het schilderij De dood van de Boeddha rond 1899, De Boeddha in 1906, Jacob en de engel in 1905, en Vaas met Japanse krijger in 1905.