El Jaleo

Afbeeldingen als El Jaleo neigen naar het gedurfde, riskante, onconventionele, dramatische, erotisch afwijkende en vreemde. Omdat nomadische Zigeuners werden verondersteld ethische principes te negeren en bijgeloof boven orthodoxe religie te stellen, ondervonden zij in de 19e eeuw in talloze landen onderdrukking , maar kunstenaars en bohemiens idealiseerden hen als vrije geesten. Bizet’s opera Carmen, voor het eerst opgevoerd in Paris in 1875, zorgde voor een schandaal onder het publiek met het verhaal van een trotse, lustvolle Andalusische zigeunerin, die verscheurd werd tussen een legerofficier en een toreador. Tijdens zijn reizen door Spanje in 1879, overdacht Sargent een groot kunstwerk waarin hij zijn liefde voor Zigeunermuziek, dans en klederdracht kon uitten.  Bij terugkomst in Parijs begon hij aan een breed horizontaal schilderij te werken, waarvan de verhoudingen het ondiepe toneel van een populair muzieketablissement suggereren. He noemde het schilderij  El Jaleo om de naam van de dans aan te duiden, de  jaleo de jerez, rekenend op de bredere betekenis van jaleo, dat opschudding of rumoer betekent. Het schilderij werd geëxposeerd op de Parijse Salon van 1882 met de meer expliciete titel El Jaleo: Danse des gitanes (Dans van de Zigeuners).