In het Café

Manet was de typische 'schilder van het moderne leven', een uitdrukking die werd bedacht door kunstcriticus en dichter Charles Baudelaire. In 1878-79 schilderde hij een aantal scènes in het Cabaret de Reichshoffen aan de Boulevard Rochechouart, waar vrouwen aan de rand van de samenleving zich vrijelijk vermengden met welgestelde heren. Hier legt Manet de caleidoscopische geneugten van het Parijse nachtleven vast. De figuren zijn opeengepakt in de compacte ruimte van het canvas, elk schijnbaar onbewust van de anderen. Manet beweerde dat hij "des oeuvres sinceres" of "oprechte werken" schilderde. De vrouwen die in deze scènes worden afgebeeld, namen bepaalde risico's met betrekking tot perceptie en moraliteit.

Toen dit werk in 1880 in de galerie La Vie Moderne werd tentoongesteld, werd het door sommigen geprezen om zijn onwankelbare realisme en door anderen bekritiseerd vanwege zijn schijnbare ruwheid. Manet presenteert hier een café-concert waarin drie centrale figuren een driehoek vormen maar allemaal in tegengestelde richting bezig zijn. De scène van een café-concert moet informeel zijn, maar Manet zinspeelt op scheiding. De serveerster geniet van een biertje, de vrouw aan de bar rookt een sigaret en lijkt ingetogen, de man lijkt op zijn gemak en kijkt naar de uitvoering (de zangeres die bekend staat als "La Belle Polonaise" wordt weerspiegeld in de spiegel op de achtergrond van het schilderij) . Opgemerkt wordt dat de man vertrouwen wekt omdat mannen in tegenstelling tot vrouwen veilig naar cafés konden gaan. Het schilderij werd geposeerd en voltooid in een studio, maar het lijkt alsof het pas is geobserveerd.