"Astarte Syriaca", een van de meest grandioze en indringende portretten van Jane Morris die Rosetti op het einde van zijn carrière heeft geschilderd, belichaamt het ideaal van de voluptueuze, sensuele vrouw als muze. Na de dood van zijn vrouw Elizabeth Siddall in 1862, keerde Rosetti terug naar het onderwerp van de vrouwelijke figuur met een grotere intensiteit. Zijn modellen, waaronder Jane Morris, zijn vaste model en minnares en tegelijk de vrouw van zijn goede vriend William Morris, schilderde hij met een obsessieve sensualiteit die een nieuw thema inluidde in zijn werk.
Astarte, de godin van oorlog, liefde en vruchtbaarheid in verschillende religies in het Midden-Oosten (waar ze ook bekend stond als Astoreth of Ishtar), werd door Rosetti beschouwd als de meer interessante en robuuste voorloopster van de Griekse Aphrodite en de Romeinse Venus. Hij zinspeelt hierop in het vers dat hij schreef bij dit schilderij ("Mysterie: zie! Tussen de Zon en de Maan / Astarte van de Syriërs: Koningin Venus / vroeger Aphrodite"). Rosetti geeft Jane in dit schilderij weer als het toppunt van verlangen en sensuele perfectie. De directe blik van de figuur, haar blote schouder en sterke houding onthullen de kracht van haar eigen seksualiteit. Achter haar fakkeldragende bedienden (voor een van hen stond May Morris, de dochter van Jane, model), geeft een maansikkel haar verhouding tot de kosmos weer, alsook de goddelijke onsterfelijkheid van haar vrouwelijke schoonheid. Rosetti's poëtische toespeling op de figuur van de "vrouw die gekleed is met de zon" uit het boek Openbaring 12:1 maakt verder duidelijk dat hij in de schoonheid van de vrouw de goddelijke en kosmische kracht ziet.
In dit schilderij in Venetiaanse stijl zien we het multiculturalisme van Rosetti. Het werk werd in die tijd becritiseerd vanwege de sterke, zelfs verontrustende, erotische inhoud. De manier waarop Rosetti omgaat met kleur en met het thema van de vrouw toont aan hoe zijn relatie was met Jane Morris: het werk is doordrenkt met een gevoel van melancholie - een gevoel dat zijn eigen tragische liefde voor Jane, de tweede grote muze van zijn leven, verraadt.