Schaduwen op zee. De kliffen bij Pourville

Deze indruk wilde Monet overbrengen, net als hij het ervaren had op die dag in 1882 op de kliffen bij Pourville. Dit zicht vanaf een punt ten westen van Pourville toont een deel van het dorp, de kliffen tussen Pourville en het nabijgelegen Dieppe met de landtongen die uitstrekken tot voorbij de haven in het noordoosten. Te oordelen naar het zware gebruik van paars, het gloeiende licht op de top van de westelijke helling en de schaduw die van achter komt, heeft Monet dit bij de invallende schemering geschilderd. In zijn bewerking van het zeeoppervlak wordt de impressionistische stijl van Monet overduidelijk volledig ontwikkeld. Schaduwen, weerspiegelingen en beweging worden in een reeks korte, gebogen penseelstreken in pure ongemengde pigmenten neergezet. Als je het schilderij vanaf een afstand bekijkt door half geopende ogen, vloeien de elementen ineen in een optische eeneid en het oppervlak van het schilderij lijkt bijna te vibreren - net als op een warme zomerdag aan zee, waar het wateroppervlak wordt opgezweept door de wind om te veranderen in een miljoen kleine schittende spiegeltjes.