Lenteavond

Onder invloed van de romantiek, nemen de symbolistische schilderijen van Arnold Böcklin’s mythologische onderwerpen onder de loep, die vaak samenvallen met die van de prerafaëlieten. Zijn afbeeldingen tonen mythologische fantasiefiguren naast klassiek bouwkundige constructies, waarmee een vreemde fantasiewereld wordt geschapen (wat tevens vaak van een obsessie met de dood blijk geeft). Clement Greenberg schreef in 1947 dat het werk van Böcklin “een van de meest virtuoze uitdrukkingen is van alles aan de tweede helft van de negentiende eeuw waar men tegenwoordig niet van houdt”.

Vanaf 1874 woonde Böcklin in Florence waar hij Hans von Marées ontmoette, met wie hij in 1879 naar het zuiden van Italië reisde. Böcklin schilderde in hetzelfde jaar Lenteavond, een compositie die een elegische sfeer ademt. In deze wat vroegere versie – die ook wat details betreft het meest overeenkomt met de inmiddels verloren gegane versie uit Boedapest – bespeelt Pan een dwarsfluit. In een andere, wat statischer schilderij dat een jaar later werd vervaardigd, tegenwoordig in het Kunsthaus in Zürich te vinden, is de compositie gespiegeld. In de jaren 1890 pakte Böcklin het idee van een afbeelding van Pan die voor de bosnimfen speelt in drie verschillende versies weer op, die allemaal overeenkomsten vertonen, maar ook significant verschillen van de vroegere versies.