Edvard Munch
Het werk van vandaag tonen we u dank zij het Nationaal Museum van Oslo.
In dit werk zie je de daken en heuvels in Nice zoals Edvard Munch ze zag vanuit zijn studio appartement op de derde verdieping in de wintermaanden van 1891. De huizen, boomkruinen en verre heuvels van de Mediterraanse stad liggen gehuld in een zacht blauw-violet licht. De schetsende penseelstreken roepen de zoele lucht op die verwachting en beweging beloven.
Hoge standpunten werden bij impressionisten als Gustave Caillebotte en Claude Monet gebruikt om levendigheid in drukke straten te suggereren. In Munch's werk wordt het echter gebruikt om zijn fysieke en psychologische vervreemding van andere mensen te benadrukken. Onder het gezichtspunt van de schilder zijn maar een paar ramen verlicht, die wijzen ons erop dat Munch niet alleen is in de stad. Het blauwige licht benadrukt de melancholische en dromerige sfeer. De stad wordt hier afgebeeld als een plek voor contemplatie en eenzaamheid.
Munch was 27 toen hij alleen van Noorwegen naar Nice reisde. Officieel moest hij zich in Parijs bevinden om zich te vervolmaken in de schilderkunst; onderweg kreeg hij echter reumatische koorts en hij koos ervoor om door te reizen naar Nice, waar een milder klimaat was.
De Noorse regering had Munch een studiebeurs toegekend om zijn gebrek aan opleiding te verhelpen. Critici en andere artiesten waren de mening toegedaan dat Munch meer moest leren over techniek, compositieleer en kleurgebruik - hij zou teveel zijn eigen weg gaan. Terzelfdertijd vond men wel dat hij erin slaagde een diepere waarheid en schoonheid over te brengen. Dat is precies wat hij in "Nacht in Nice" in doet. Hij slaagt erin de emotie van de kijker op te roepen op een onconventionele manier. Het werk wordt een manier om het zelfbewustzijn van de kijker te verhogen.
Nacht in Nice werd in 1891 tentoongesteld op de Nationale Jaarlijkse Herfsttentoonstelling - de eigen tentoonstelling van de kunstenaar . Het werd met de hulp van enkele oudere artiesten, vrienden van Munch, aangekocht door de National Gallery in Christiana (Oslo) . Twee jaar later brak Munch internationaal door met een solo tentoonstelling in Berlijn waar zijn werk "De Schreeuw" voor het eerst te zien was.