Bloemen aan de rivieroever bij Argenteuil

Dit werk, geschilderd in 1877, toont de promenade in Argenteuil stroomafwaarts, gezien vanaf de oever van de Seine. Monet verhuisde in 1871 naar Argenteuil, een voorstad van Paris en woonde daar zes jaar. Geïnspireerd door het pittoreske landschap van de Seine, dat harmonieus samenging met tekenen van het moderne leven zoals rookpluimen, bootslieden en goedgeklede wandelaars, schilderde hij een aantal uitzichten op de regio.  

In de jaren '70 van de 19e eeuw barstte Argenteuil van de tekenen van modernisering en industrialisatie en was één van de snelst groeiende gebieden in de omgeving van Parijs. Met de komst van de stoomboot en de spoorwegen werd het pad langs de Seine bij Argenteuil een populaire promenade, in plaats van een handelsroute, die het in het verleden was geweest. In die tijd experimenteerde Monet vaak met een hoge horizon en de compositie hier wordt gedomineerd door een wilde vegetatie op de voorgrond met maar een half doek dat ruimte biedt voor het zicht op de rivier en de lucht erboven. De overkant van dit uitzicht werd ingenomen door een zaagmolen, een leerlooierij een ijzerfabriek, alsook door woonhuizen eromheen. 

Monet koos er echter voor om sommige van  deze tekenen van de geïndustrialiseerde wereld uit zijn schilderij weg te drukken. Hij selecteerde zijn gezichtspunt zorgvuldig en zodanig dat hij het gewone commerciele verkeer op de Seine en de fabrieken met hun rookpluimen kon wegwerken en de natuurlijke elementen maximaliseren.  Zodoende, wilde Monet de besloten, rustige sfeer vangen, die het gebied had gekenmerkt en verheerlijkte hij het idyllische, onbedorven verleden en niet rumoerige, gemoderniseerde heden. In 1877 schilderde Monet maar vier doeken van Argenteuil, die allemaal de stad en de rivier uit een vergelijkbaar gezichtspunt laten zien.