De Ziel van de Roos

In tegenstelling tot een groot gedeelte van het andere werk van Waterhouse laat De Ziel van de Roos geen scene zien uit een bekend of oud liefdesverhaal. In plaats daarvan is het een studie van een vrouw in een tuin, vermoedelijk gebaseerd op de werken van Alfred Lord Tennyson. De Ziel van de Roos werd geschilderd toen Waterhouse zich in zijn creatieve volwassenheid bevond. Hij was een gevestigde kunstenaar met zowel opdrachtgevers als publiek en hij streefde zijn unieke visie na terwijl hij zich aanpaste aan moderne voorschriften met betrekking tot stijl. Het is een typisch romantisch schilderij, tegelijkertijd vloeiend en met verve uitgevoerd. Het laat de kristallijne beelden van de afgelopen eeuw achter.

Waterhouse verwerkte vaak veel sensualiteit in zijn vrouwen, soms in de vorm van naakte huid of simpelweg met een delicate blik. Ingetogen seksualiteit en verlangen naar een onzichtbare liefde zijn de hoofdthema's in De Ziel van de Liefde. Waterhouse beeldt de vrouw in het schilderij af zonder duidelijke seksualiteit, maar haar houding tegen de muur en haar delicate hand geven het kunstwerk subtiele sensuele ondertonen. Veel van de vrouwen van Waterhouse zitten gevangen of in de val en hij lijkt gefascineerd te zijn door het idee van een vrouw die kracht toont en toch in bedwang gehouden wordt. Dit is mogelijk wat hij tijdens zijn leven tegenkwam in vrouwen met hoge openbare profielen. De Ziel van de Roos is geen uitzondering op dit thema. Ook al wordt de vrouw afgebeeld naast een gemetselde muur, ze vindt voldoening in natuur en in haar gedachten van een liefde die eens was.