Rosetti voltooide het sonnet getiteld La Bella Mano - The Beautiful Hand in het Engels - een jaar na het schilderij. Dit suggereert dat de visuele representatie mogelijk de inspiratie voor het gedicht was. De twee strofen op de lijst zijn in het Italiaans, een taal die Rosetti van jongs af aan vloeiend sprak.
O lovely hand, that thy sweet self doth lave
In that thy pure and proper element,
Whence erst the Lady of Love high advènt
Was born […]
In royal wise ring-girt and bracelet-spann’d,
A flower of Venus’s own virginity,
Go shine among thy sisterly sweet band;
In maiden-minded converse delicately
Evermore white and soft; until thou be,
O hand! heart-handsel’d in a lover’s hand.
Zoals in veel van Rosettis latere werken het geval is, mist de compositie een verhaal. In plaats daarvan is het een afbeelding van de personificatie van de liefde - een Venus geassisteerd door haar gevleugelde bedienden. Het doek is rijk in details die allen bijdragen aan het thema liefde - zowel spiritueel als aards - zoals vertegenwoordigd door het centrale figuur. Een overschot aan symbolen versterken dit thema, zoals de schelp die ons herinnert aan de geboorte van Venus uit de zee. De bolle spiegel die het bed laat zien creëert het effect van een aureool en verleidt een huidige of toekomstige geliefde.