De goddelijke Eros verslaat de aardse Eros

Baglione's Eros, gemaakt voor kardinaal Benedetto Giustiniani, was een reactie op de Eros die Caravaggio had geschilderd voor Marchese Vincenzo Giustiniani, de broer van de kardinaal (ja, het klinkt hier alsof er wat familieproblemen zijn). 

Caravaggio had een mooie, uitdagend naakte jongen getekend als een jeugdige god van de aardse liefde als overwinnaar van de liberale kunsten, macht en roem. Bovendien gaf Caravaggio hem de gelaatstrekken van een jongen die ook model had gestaan voor religieuze figuren. Dit was een uitdaging voor de morele waarden van zijn tijdgenoten. Hier ziet alles er anders uit-Baglione heeft Aardse Liefde op de grond geworpen door een goddelijke Eros in harnas. Een duivel met faun-oren en een drietand zit linksonder gehurkt. De Oudheid was zich terdege bewust van de strijd om de ziel van de mens tussen Eros en Anteros, de god van de wederkerige liefde, letterlijk de wederliefde of de tegen-liefde. Anteros is ook de straffer van hen die de liefde en de avances van anderen minachten, of de wreker van onbeantwoorde liefde. Als de twee met elkaar verzoend zijn, is de volmaakte liefde bereikt. In tegenstelling hiermee is Baglione's beeld, volgens de officiële kerkelijke leer van zijn tijd, gericht op de onderwerping van de aardse liefde. De goddelijke Eros, die doet denken aan de vallende Sint Michaël, trekt zijn armen terug voor de laatste stoot.