Charles Dana Gibson
Zelfverzekerd, stijlvol en met volumes van perfect gekapt haar was het Gibson Meisje rond de eeuwwisseling een Amerikaans icoon van schoonheid. Gemaakt door illustrator Charles Dana Gibson, werd deze geïdealiseerde jonge vrouw deels gemodelleerd naar Gibson's prachtige vrouw, Irene Langhorne Gibson. Als een Barbiepop had het Gibson Meisje een bijna onmogelijk figuur met wulpse borsten, een slanke taille en brede heupen. In tegenstelling tot pin-up modellen, was het Gibson Meisje echter altijd smaakvol en bescheiden gekleed.
Gibson introduceerde het Gibson Meisje voor het eerst in zijn pen en ink tekeningen rond 1890. Zijn meesterlijke afbeeldingen toonden niet alleen een ideaal beeld van vrouwelijkheid binnen de Amerikaanse bovenmiddenklasse maar door af en toe een Gibson Meisje in het gezelschap van de sociale elite te plaatsen, kon Gibson ook subtiele satire op de high society en hun eigenaardigheden bieden.
Alhoewel verfijnd en degelijk, nam het Gibson Meisje (net als de jonge en in toenemende mate onafhankelijke vrouwen van die tijd) actief deel aan sport en vrijetijdsbesteding zoals tennis, golf, wandelen en fietsen. In tegenstelling tot de Nieuwe Vrouw van de tijd die campagne voerde voor sociale en politieke hervormingen, verwelkomde het Gibson Meisje echter de vooruitgang, maar pleitte er niet actief voor. Ze genoot van romantiek, maar vertrouwde niet op een man voor geluk. En ja, mannen werden vaak afgeschilderd als dolverliefd en stuntelend in haar aanwezigheid.
Gibson putte uit de vrouwen die hij in het dagelijks leven tegenkwam, een compilatie van duizenden jonge Amerikaanse vrouwen. Het Gibson Meisje was enorm populair en stond in veel toonaangevende tijdschriften van die tijd. Ze inspireerde niet alleen tot mode en kapsels, maar was ook het onderwerp van liedjes en operettes. Minder bekend was de Gibson Man, die Charles Gibson baseerde op zijn vriend Richard Harding Davis, een Amerikaanse journalist en oorlogscorrespondent. De Gibson Man was debonair en ruig knap, de perfecte tegenhanger van het Gibson Meisje.
Na de Eerste Wereldoorlog verschoof de belangstelling van het publiek in de Verenigde Staten naar flappers en jazzmuziek. Dat, in combinatie met de introductie van kleurendruk en fotografie in tijdschriften, zorgde ervoor dat het prachtig getekende Gibson Meisje verbleekte.
- Martina Keogan