De Lunch

Het is zondag, dus is het weer tijd voor een meesterwerk uit de collectie van het Städel Museum. We raden je aan meer van hun werken in het Archief te bekijken. Genieten! :)

Dit schilderij is autobiografisch. Claude Monet, een kunstenaar die voortdurend werd geplaagd door financiële moeilijkheden, had het geluk om in de zomer van 1868 een klein salaris te ontvangen van een van zijn opdrachtgevers. Voor het eerst kon hij zijn gezin een echt thuis bieden. Het was zijn familie die hier voor hem poseerde, hoewel Monet zichzelf uitgesloten had van de afbeelding. Hij wordt al aan tafel gewacht, maar geniet voorlopig nog van de rol van de vrolijke toeschouwer. De scène is onbezorgd en gezellig. We kunnen bijna een verlangen naar middenklasse-normen ontdekken - er is zelfs een dienstmeisje. Als kunstenaar hield Monet zich echter niet aan de conventies. Gewoonlijk zou een privé-omgeving zoals deze in een klein genrestuk zijn vertegenwoordigd. Monet schilderde het provocerend op de grote schaal die gereserveerd was voor historische gebeurtenissen. Ook de compositie is in tegenspraak met elke traditie. De schilder legde bijvoorbeeld de nadruk op zaken van ondergeschikt belang als het eten op tafel; hij integreerde daadwerkelijk een compleet stilleven. Ook benadrukte hij de emotionele focus - zijn zoontje - door het helderste licht op hem en zijn moeder te werpen; tegelijkertijd duwde hij het kind echter naar de uiterste rand van de scène. Bovendien snijdt de rechterrand van het canvas hard door de tafel en stoel. De jury van de conservatieve Parijse Salon wees het schilderij daarom af. Het zou pas in 1874 aan het publiek worden getoond, tijdens de eerste tentoonstelling die onafhankelijk werd georganiseerd door de impressionisten.